Ma 17-8-2015 For What It's Worth

Waar ik nog niet op ingegaan was naar aanleiding van ons bezoek aan de oncoloog van afgelopen dinsdag, is de manier waarop de levensverwachting aan de orde kwam. Ik gaf gekscherend aan dat ik eigenlijk wel voornemens was om over 20 jaar nog op deze aardkloot rond te lopen en toen moest ze toch wel lachen. Ze bewonderde mijn instelling, maar gaf gelijktijdig aan dat de statistieken niet in mijn voordeel spraken. Met de nodige armslagen zoomde ze iets dieper in op gegevens op haar computer (internet?) en ze refereerde aan de 3 categorieën, die ik zelf ook al meerdere malen genoemd heb en waarbij ik in de slechtste categorie 3 zit (mét uitzaaiingen ... ). Ze wist te vertellen dat de helft van de patiënten in deze categorie reeds binnen 14 maanden overlijdt, maar zei ook dat ze dat bij mij niet direct zag gebeuren gezien mijn conditie ("mits ik goed zou opletten bij het oversteken" ... ). 

Ik heb er de overlevingscurve van Gould, uit het boek ANTIKANKER, nog maar een keer bijgehaald en de cijfers aangepast op de situatie zoals zij die aangaf.  

Ervan uitgaande dat deze curve ook toepasbaar is op nierkanker zou het scenario zelfs pessimistischer zijn (pakweg 90% haalt de 3 jaar niet ... ) dan hetgeen op de nierkanker-site wordt voorgespiegeld (85-90% overlijdt binnen 5 jaar ... ).

Ik blijf ernaar streven om deze statistieken ruimschoots te verslaan en ik ben er ook van overtuigd dat ik er aanmerkelijk meer voor doe dan de meeste (nier)kanker patiënten, zoals positief blijven, de juiste dingen eten (en de verkeerde dingen dus niet! ... ), aanvullende voedingssupplementen nemen die het immuunsysteem helpen en zorgen dat mijn conditie goed blijft  

Zoals jullie kunnen zien blijft de curve, als je die denkbeeldig doortrekt, tot in het oneindige boven nul en ook dat is natuurlijk niet conform de werkelijkheid. Het zijn maar cijfertjes, maar ik wilde het wel even van me afschrijven. De blogtitel is een gouwe ouwe van Buffalo Springfield, die voor zich spreekt.

Oh ja, voor de volledigheid, het is vandaag 10 maanden geleden dat bij mij de diagnose werd gesteld. Gezien wat ik allemaal heb doorgemaakt en hoe ik me daar doorheen heb geslagen kan ik daar in ieder geval al met een goed gevoel op terugkijken.